ADAM USULCA YAKLAŞTI KADINA

Boynuna doğru eğildi, sıcacık dudaklarıyla bir buse kondurdu omzuna! Kokluyordu adeta… Hasretle kokluyordu… Kollarının arasına aldı bir hamlede ve sımsıkı sarıldı hiç gitmeyecekmiş gibi! Bedeni titriyordu, kalp atışlarının ritmi kadının vücudunda hissediliyordu. Kadının gözyaşları adamın omzuna damlıyordu… Elleri ile kavramıştı ceketini, ‘’gitme’’ der gibi! Hıçkırıkları içini acıtıyordu adamın. Adamda tek bir damla gözyaşı yoktu ama aslında içine içine akıtıyordu…

***

Adamın ayakkabısının ucuna kadının ayak parmakları değiyordu, çıplaktı! Terk edilirken ayakkabılarını düşünemeyecek kadar hızla koşmuştu adamın arkasından! Üzeri inceydi, üşüyordu! Ama hiç bir şey adamın gitmesi kadar yakmıyordu canını… Adamın arkasından hiç vakit kaybetmeden, koşarak çıkmış; yalın ayak, üstü başı aşk, gözleri yaşlı seslenmişti! ‘’gitmeeee’’ diye…

***

Adam duyarsız kalamamıştı, âşık olduğu kadının bu ses tonuna ve hızla dönmüştü arkasına! Ağlamaktan yüzü kıpkırmızı olmuş, elleri titreyen, saçları darmadağın, ayakları çıplak o kadın adamın en kıymetlisiydi, 2 dk. Önce… Sadece birkaç dakika olmuştu gitmeye karar vereli… Birkaç dakika, koca bir aşka özetti adeta… Böylesi aşka şahit olmamışlardı, kendileri dışında! Adam gitmek zorundaydı, kadın kalmak! Adam ayrılığın biçilmiş kaftan olduğuna inanıyordu, kadınsa bunun ıstırap olduğuna… Tek bir kelime kötü söz yoktu ortada, tertemiz başlayıp; tertemiz bitiriyorlardı usulca! Bir daha böyle yaşanmayacaktı aşklar dünyalarında! Kocaman insanların, en güzel hayalleri, en saf aşkları birkaç dakikada bitmişti, alelade bir sokak ortasında…