BENİM HİKAYEM

Acısıyla tatlısıyla geçen bir yıl daha…

Gelen yeni yaşım

Saçımda birkaç beyaz saç,

Yüzümde birkaç çizgi daha

“Bir daha bu yolları aynı hevesle yürür müyüm? “

“Diyor” şarkı da

Kim bilir…

Seviçler,

Hüzünler,

Sevaplar,

Günahlar,

Sonuç;

Tecrübe…

Her yaşın kendine özgü güzelliği vardır.

İçindeki çocuk yaşlanmıyorsa yaşın önemi yok bence.

Çok şükür sağlığımız yerinde.

Bundan büyük mutluluk yok yaşadığımız şu zor zamanlarda

Alışıyor insan her şeye

Hüzne, sevince alışıyor.

Her yeni sabah yeniden başlıyoruz umutla yaşamaya

Yarına çıkacağımızı bilmeden…

Tezcanlıyım ben

Sabırsız.

Koştura koştura yaşıyorum çoğu kez

Herkese, her şeye yetişmeye çalışırken

Fark ettim ki ömür benden hızlı koşuyor

“Dur” dedim kendime

“Yavaşla biraz “

Süper kahraman değilsin sen

Biraz boş vermeyi öğren

Biraz kendine kulak var

Gönlünce yaşa ahengine kapıl

Her şeyi görme, her şeyi duyma

Çok cümle de kurma

Bazen susmanın keyfini sür

Bazen de görmezden gelmenin

Böyle olunca herkesi mutlu edemezsin ama kendini mutlu edersin

Yetmez mi?

Şu kısacık hayatı biraz da kendin için yaşa

Koşturmadan, yorulmadan

***

İşte yine hikayemin başladığı gün…

Kendime ait, bana özel, hayata “merhaba” dediğim o gün işte yine bugün

Bir zaman sonra yaş almak değil yaşamaya başlanan gün olarak kabul ediyor insan bugünü

Çünkü 18 yaşına kadar büyümek için can atar.

18 yaş sonrasında ise doludizgin geçen yılları şaşkınlıkla izlersin.

Bazen kendimi beş yaşında hissediyorum

Şımarık, huysuz, sevilesi

Bazen yirmi yaşındayım

Yaşamadıklarımı hayal ederken ya da mutlu olduğum zamanlarda gezerken

Şimdilerde yaşımın iki katıyım sanki

Huzursuz, telaşlı, kalan zamanıma isteklerimi sığdırma,

Zamanı yakalama çabasında.

Kimi zaman 30 yaşın enerjisiyle yaşıyorum

Güçlü, korkusuz, dimdik ayakta…

Kimi zaman on iki yaşındayım

Çok meraklı, yeniliklere açık, keşfetmek için hevesli hayatı.

Bi an yirmi üç yaşındayım

Işıl ışıl parlıyorum, kucağımda evlatlarım artık anneyim ben…

Allah’ım nasıl da mutluyum

Aaa bakın şimdi de 36 olmuşum zaman su gibi akıp geçmiş

Hikayemin araların da boşluklar var hayat mücadelesi ile çocuklarımı büyütmekle geçen

Hatırlamak istemediğim anlarım

Dalıp gittiğim zamanlarım

Neyse deyip geçtiğim zamanlar

Bazen buz kütlesi gibi bazen sıcacık ben

Hayatın kabuğumu sertleştirdiği ama vazgeçmediğim zamanlardayım

Çelişkilerim, sorguladıklarım, olmazsa olmazlarım

Sonu olmayan yollara koyulur yara bere içinde kalırım bazen

Ama yolda olamamak, kaybetsem de, kazansam da önemli olan benim için

Mücadele ederim,

“Ben elimden geleni sonuna kadar yaptım” derim

Tüm samimiyetime mücadelemi veririm

Bazen kızarım kendime

Neden ben de kötü olamıyorum diye

Sonra samimiyetimin karşılığı karşıma gelir

İyi ki derim iyi ki kötü olamıyorum

Herkes kalbinin ekmeğini yer gerçekten

Bazen keskin, net kararlar alır ani dönüşler yaparım

O gün ne hissedersem o yaşın heyecanıyla yaşarım

Bugün olmam gereken yaştayım

İyiliği ile kötülüğü ile benim hayat hikayem bu

Anneyim.

Evladım,

Kardeşim,

Ablayım,

Dostum,

Arkadaşım,

Kadınım,

Halayım,

Torunum…

Kısacası doğrusuyla, yanlışıyla insanım

Hayatımdaki herkes kendi yerini kendi belirler

Kalanlar kalır, gidenler gider

Her şey olacağına varır kısacası

Nasiptir her şey ötesi yok

İyi ki hayattayım

Yaşamayı her şeye rağmen seviyorum

Nice yıllarım olsun daha sevdiklerimle

Sağlıkla

Huzurla

Hoş geldin 36

Selam ve dua ile