İYİ Kİ VARSIN!

Sıcak, samimi, içten bir cümle.

İyi bir şey yaptım hissi uyandıran insanda…

Tam da hissettiğim bu oldu.

……

Geçen hafta Rabia kızımız bize ‘Bana yardım eder misiniz?’ diye gelmişti hatırlarsanız.

Bana Rabia’nın durumundan bahsedildiğinde biraz çekimser yaklaştım.

Sebebi ise ya haber yapılır fakat geri dönüş olmaz kızımızı boşa heveslendiririz düşüncemdi.

Bu karmaşık çekimser duygularla Rabia’nın sıcacık samimiyetiyle biz haberi yaptık.

Şükürler olsun ki,

Niyet, salih ve samimi olunca Rabbim bizi de Rabia’yı da üzmedi.

Daha haberin yayınlandığı ilk gün Rabia ayak protezi için arandı.

Sağlık Bakanlığı sahip çıktı kızımıza.

Dün kontrolleri için Edirne’ye gitti.

Kısacası artık yeni ayak protezi için gün saymakta kızımız.

En kısa zamanda da hayal ettiği, en önemlisi de sağlığı için uygun olan ayak protezi ile hayatına Kaldığı yerden ama daha emin adımlarla devam edecek.

Bugün konuştuk hastane dönüşü kendisiyle

Mutlu ve sabırsızdı sesi

‘İyi ki varsın abla’ dedi.

Şimdi ben hislerimi nasıl tarif edeyim sizlere ki bu cümleden sonra….

……

Bazen öyle zor durumda ihtiyaç sahibi kişilerle karşılaşıyorum ki,

Elimden maddi olarak bir şey gelmiyor.

Üzülüyorum

Ama hep duamdır onların elinden tutmak.

Rabbim öyle güzel kapılar açıyor ki

Tıpkı Rabia kızımızın olayı gibi

Şimdilerde bu şekilde beni ablaları bilen bi sürü ailem

Ve sıcacık samimi çocuklarım var.

Sık sık ziyaret ederim onları

Onların evinde onlardan biri olurum çaylarını içer gönüllerini alırım

Geçen yıl tanıdığım, Ambardere’de üç yetim çocukla yaşam mücadelesi veren kadını arayıp

‘Abla çay koy’ ziyaretinize geliyorum demiştim.

Gittim çay getirdi şaşkın şaşkın beni izlemekte

Biliyor musun bize kimse misafir gelmez

Sen çay koy deyince öyle çok şaşırdım ki Şennur hanım

…..

Kimse kimseden üstün değildir.

Sık sık giderim hatta çocuklarımı da getiririm hep sıcak karşılarlar bizi

O kadar samimiler ki

Bu his yine tarif edilmez ki…

Bu da bana rabbimin duama verdiği karşılık elhamdülillah

……

Engelli ve ihtiyaç sahibi çocuklarla bir ramazan iftar yemeği programı düzenlemiştik

Yemek sırasında engelli bir çocuğumuz ‘Abla biz hiç lokanta da yemek yemedik‘

Hani bazen söz biter ya…

İşte o an bu andı.

Bizler için çok sıradan olan dışarıda yemek yemek onun için lükstü

Çok zor değil aslında

Farkında olmak

Duyarlı olmak

Samimi olmak yaniiii

İNSAN OLMAK

Selam ve dua ile…