YAKTIĞINIZ KADAR YANASINIZ

Yastığının altına,

Gözünün hizasına,

Yürüdüğün yolun her aşamasına,

Gönlünün başucuna,

Bir tek Allah’a sığınınca yük olmazsın.

***

Kadın isterse sığdırır,

Küçücük odaya bir sürü eşyayı.

Minicik kavanozlara renk renk reçelleri,

Bir su bardağına denizi.

Kol çantasına eczaneyi, takılarını, aile resimlerini,

Bir elbiseye bir anıyı,

Bir şarkıya hıçkırıklarını,

Bir bakışa aşkı,

Bir dokunuşa şefkati,

Bir yürüyüşe umursamazlığı,

Bir dudak büküşe dayanılmazlığı,

Bir gülüşe unutulmazlığı,

Bir sigaraya efkarını,

Bir kahveye anılarını,

Bir kadehe geçmişini,

Bir susuşa çığlıklarını,

Bir erkeği bir ömür kalbine sığdırır.

Bir bebeği karnına ve tüm hayatına,

Kadın isterse her şeyi sığdırır da bir kendi sığamaz.

Sığdırılamaz nedense şu koca dünyaya…

***

Mağazada denediği kıyafetleri askısına asıp yerine koyanlarla,

Sokakta çöp kutusu bulana kadar elinde çöpünü gezdirenler aynı insanlar.

Tezgahtar ve çöpleri toplayan insanlar için ,

“İşidir yapsın” diye düşünmeyen nesli tükenmek üzere olan insanlar…

İnsanlara saygı gösterirken toplumsal statülere göre davranıyorsunuz?

Sizi tedavi eden doktor ya da kredi çekerken banka personeli ile

Markette çalışan personel ile aynı ses tonu ile mi konuşuyorsunuz?

Bi düşünün bakalım.

İnsanların toplumsal statüleri her ne olursa olsun gördüğü değer aynı olmalı

Masanıza servis yapan garson ile sizi tedavi eden doktor aynı değeri hak eder

Yaptıkları iş ne olursa olsun her insan aynı değeri görmeli

***

Bazen hepimiz aynı davranırız

Neler yaşadığını bilmeden yalnızca gördüğümüz kadarı ile yargılarız hayatları.

Mevlana‘nın  şu sözünü paylaşmak isterim;

“Benim hayatımı yargılamadan önce

Benim ayakkabılarımı giy

Benim geçtiğim yollardan sokaklardan dağlardan ovalardan geç

Hüznü acıyı neşeyi sevinci tat

Benim geçtiğim senelerden geç

Benim takıldığım taşlara takıl

Yeniden ayağa kalk ve aynı yolu tekrar git benim gibi

Ancak ondan sonra beni yargılayabilirsin”

***

Şöyle bir yazı okumuştum

“Şimdiye kadar hiçbir kuş komşusundan daha fazla yuva yapmaya çalışmadı

Ve hiçbir sincap iki kış yetecek kadar yiyecek toplayıp saklamadı

İnsanlar neden bu kadar doyumsuz peki?

***

“Türkiye yanıyor” değil “yakılıyor” olacak attığınız başlıklar

Ve bu duruma sessiz kalan herkes vicdanını sorgulasın

Canı cehenneme rahat uyuyanın

Kapısını örtenin,

Perdesini çekenin,

Canı cehenneme.

Söylenecek çok şey var ama söz yok.

Olup bitenleri görünce içi sızlamayan insan olamaz.

Yaktığınız her masum can için yanasınız.

Lütfen duyarlı olalım.

Orman çevresinde şüpheli kişiler görürsek hemen polisi arayalım

***

Acının siyaseti olmaz,

Acının tarafı da olmaz.

Hala birleştirici değil ayrıştırıcıysan insan değilsin

Devlet tüm imkanları ile yara sararken

“Sen öyleydin ben böyleydim” demek insanlara çare olmayacak.

Ama yapılan merhametsizlikler de unutulmayacak.

Selam ve dua ile…